ای مـنـتـهـای رحـمـت والا محـمد            ای جـلـوۀ لطـف خـدا بر ما محمد
ما ذرّه و خـورشـید بی‌هـمتا محمد            ما بـنـده هـستـیم و فقـط آقا، محمد

ذکـر تو شـد آرامـش دلـهـا محـمـد
جام ولای تو شرابی ناب ناب است            کوی تو درعالم فقط راه ثواب است
آنقدر آقایی که حُسنت بی‌حساب است            وقتی علمدار سپاهت بوتراب است
عـالم شود سـرباز تو یکجا محـمد
ای عرشیان محو صدای دلنـشینت            در آرزوی وصل روی بی‌قـرینت
نور خدا می‌تابد از صحن جـبـینت            جبریل بی‌تاب است، باشد هم نشینت
تا پـر بگـیـرد با تو در بالا محـمد
عالم اگر ظلمت تو هستی نور عالم            ای روشنی بخش دو چشم کور عالم
از عشق تو جاری شده این شور عالم            شرمنده از لطفت دل معـذور عالم
عالـم همه یک قطره و دریا محمد
دنیـا و هرچه دارد این دنیا برایت            ای جان عالم، عالمی جانش فدایت
خلقـت شده وقـف شما و بچه‌هایت            روزی بده ما را، تکانی ده عبایت
ای جایگاهـت قرب أوْ أدْنیٰ محمد
امشب که طوفانی‌ست دریای دل ما            با تو ثـمر داده ست حالا حاصل ما
با حُـبّ آل تـو به بـار آمـد گِـل ما            ای نام تو مشکـل‌گـشای مشکل ما
یا احـمد و یا مصطـفی و یا محمد
حیران احـمد می‌شود یزدان احـمد            پـیک الهـی هم شود مهـمان احـمد
غار حرا شد روضۀ رضوان احمد            گوش فـلک آماده بر فـرمان احـمد
بر آن رسول الله، آن مولا، محمد!!
تو آن رسول نور و روح کبریایی            زیـبـاتـرین حُـسن خـتـام انـبـیـایـی
تو محـور اصلی نـفـس هـل اتـایی            بابـای خـوب شیـعـیان مـرتـضایی
شد مـبـتـلایت هر دل شـیـدا محمد
هرچند بودی تو رسول مهر و رحمت            هرچند افتادی برای دین به زحمت
هرچه شدی درسالهای سخت اذیت            أجر رسالت را سپردی تو به امت
امت چه کرده با تو و زهرا محمد؟
بر سـرخـی آلالـه دسـت زرد افتاد            دلگـرمی مـولا چرا دلسرد افتاد!؟
با ضربـۀ شـلاق آن نـامـرد افـتـاد            در کوچه‌ها از فرط پهلو درد افتاد

این داغ آتش می زند دل را محـمد